کوکر را سه سال پیش در چنین روزهایی راه انداختیم، در حال‌وهوای دلپذیر نوروز. هربار فرصتی دست داد اینجا آمدیم تا با شما از لحظات سینمایی‌مان حرف بزنیم، از تجربه‌ها و ایده‌ها و دلبستگی‌هایی که فقط سینما می‌تواند فراهم کند. اما ماه‌های زیادی گذشت و اینجا چراغی روشن نشد. آخر چه حرفی از سینما می‌توانست با آنچه در خیابان می‌گذشت برابری کند؟ بهار اما وقت رویش دوباره است، وقت امید بستن به روزهای خوشی که سرانجام خواهند رسید. احساس می‌کنیم هیچ نوروزی مثل امسال، عشق‌ورزیدن به زندگی تا این حد کنشی اجتماعی نبوده است. بهار وقت مرور سال رفته هم هست. سالی که گذشت را با چه فیلم‌هایی به یاد خواهیم آورد؟ «مرور سالی که گذشت»، که اولین بخش آن را تقدیمتان می‌کنیم، کارت‌پستالی است از کوکر که با چندین ماه تأخیر به دستتان می‌رسد.
بخش دوم مقالات این پرونده به زودی منتشر می‌شود.
چیزهایی که نمی‌گوییم…
رقص اعتراض: بازیابی حافظۀ بدن در لحظۀ فراموشی
تصاویر و فکرهای خانه‌به‌دوش
از اعماق
مادرم سینما
