لحظه‌ای لذت‌بخش در زندگی هر سینه‌فیلی وجود دارد که برای دیدار با یک دوست، سینه‌فیلی دیگر، پیلۀ تنهایی را کنار می‌زند تا دیدارش با فیلم‌ها را با او در میان بگذارد. خوشبخت‌ترین سینه‌فیل‌ها، احتمالاً، آن‌هایی‌اند که دیدارهای‌شان، حضوری یا مجازی، هرروزه و همیشگی است. وقتی در این دیدارها، از تجربۀ شخصی‌مان با فیلم‌ها، از تجربۀ زندگی‌مان از دریچۀ فیلم‌ها، و از درک جهان به کمک فیلم‌ها می‌گوییم و می‌شنویم، بسیار پیش می‌آید که اصطلاحی، در نزد ما، مأنوسْ برای دیگری نامأنوس جلوه می‌کند، یا مفهومی جاگرفته در ذهن دیگری برای ما پادرهوا به نظر می‌رسد. آیا باید طبیعتِ گفتگو را قطع و همان لحظه در معنای این اصطلاحات و مفاهیم چندوچون کرد؟ ما اغلب این کار را نمی‌کنیم. معمولاً تداومِ شورِ دیدار و گفتگو با یک دوست را به وقفۀ گاه‌وبیگاه آن برای تصحیح یا پرسش ترجیح می‌دهیم، و این دومی را به خلوت‌مان، به وقت دیدارمان با فیلم‌ها و کتاب‌ها حواله می‌دهیم. آگراندیسمان قرار است برای این لحظاتِ خلوتِ سینه‌فیلی باشد، برای مأنوس شدن با نامأنوس‌ها و برای جاگیرشدنِ پادرهواها در ذهن‌مان؛ برای پرسش از مناقشه‌برانگیزها و برای تصحیحِ بدجاافتاده‌ها. آگراندیسمان دعوتی است به دقت در مفاهیم سینمایی و کاربرد آن‌ها در جای درست و وقت درست.
نوید پورمحمدرضا
اکسپرسیونیسم
پارودی
