آناتومی جنایت
پرسه‌هایی در آمریکای دهه نود
دزدها، پلیس‌ها، دسته‌های اشرار، کارآگاه‌ها، نابغه‌های فراری از منطق شهر و قانون، آدم‌های معمولی در حسرت یک زندگی بهتر و … عمر فیلم‌های جنایی شاید عمر خود سینماست. با داستان‌هایی که ما را در برابر پردۀ بزرگ سینما میخکوب کرده‌اند، کاراکترهایی که عاشق‌شان شده‌ایم، برایشان دل سوزانده‌ایم، یا حتی ازشان بیزار شده‌ایم. با بسیاری از این فیلم‌ها بزرگ شده‌ایم، خاطره ساخته‌ایم و در پس پشت آن‌ها حتی گاه تصویرهای هرسناک جهان پیرامون را دیده‌ایم. سینمای آمریکا هم از دیرباز در خلق این گونه فیلم‌ها استعداد و خلاقیت ویژه‌ای نشان داد و به ویژه در دورۀ هالیوود کلاسیک بخشی از بهترین فیلم‌ها را به ما بخشید. در این میان، سینمای جنایی دهۀ نود آمریکا چهارراهی پر از غافلگیری است. محل تقاطع کهنه‌کارهایی که بر راه کلاسیک‌ها اصرار می‌کنند و جوان‌هایی که راه‌های تازه را می‌خواهند امتحان کنند. فیلم‌هایی که همدیگر را احضار می‌کنند، سبقت می‌گیرند و یا حتی نفی می‌کنند. و فیلم‌هایی که می‌کوشند رابطۀ زنده‌ای را با سنت‌های سینمایی پشت سر خود، با تاریخ پیچیدۀ آمریکا و یا با زمانۀ پرآشوب خود بسازند. از نویسندگان‌مان خواستیم هر کدام فیلمی از این دهه و از این سینما انتخاب کنند و از اهمیت آن بنویسند.
(متن‌های دیگری نیز به تدریج به این پرونده اضافه خواهد شد.)
دختر چهل و چهار سالۀ خیابان صد و ده
تا آنجا که چشم می‌بیند
می‌بینم، پس هستم
داستان یک آه!
غرامت مضاعفِ یک آدم معمولی
